กลุ่มอาสาสมัคร ยับยั้งความรุนแรงต่อสตรี

ภัยข่มขื่นไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม หากโดนทำร้ายด้วยวิธีนี้บอกเลยว่าจะเกิดความบอบช้ำทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจไปพร้อมกัน ความน่ากลัวของภัยขมขื่นก็คือ โรคที่ทิ้งไว้ให้ หากไม่นับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ อาการบาดเจ็บทางร่างกาย โรคซึมเศร้าถือว่าเป็นความน่ากลัวระดับมัจจุราชเลยทีเดียว มาดูกันว่าทำไม

ไม่มีคุณค่าในตัวเอง

คนเราทุกคนต่างก็มีคุณค่าในตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการเรียน ฐานะทางบ้าน อาชีพ ความสำเร็จและอีกมากมายหล่อหลอมตัวเราขึ้นมาให้มีคุณค่า แต่หากโดนข่มขื่นไปแล้ว ส่วนใหญ่มักจะมีความคิดว่า ตัวเองนั้นไม่มีคุณค่าอีกเลย บางคนคิดว่าตัวเองนั้นกลายเป็นคนไร้ค่าดั่งกับขยะที่ถูกทิ้งไว้ ทัศนคติแบบนี้แหละทำให้หลายคนเดินทางมุ่งหาสู่การฆ่าตัวตาย เพราะคิดว่าอยู่ไปก็ไร้คุณค่า ไร้ความหมาย

ขาดเป้าหมายในการดำเนินชีวิต

ชีวิตของเราทุกคนนั้นต่างก็มีเป้าหมายในการดำเนินชีวิต อยากจะทำอย่างนั้น อย่างนี้ ทำอาชีพนั้นอาชีพนี้ หรือ อยากจะกินอะไรก็ตาม เป้าหมายมีกันทุกคนไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ แต่หากเราเป็นเหยื่อจากโดนข่มขืน เราจะขาดเป้าหมายในการดำเนินชีวิตไปเลยทันที เราไม่อยากจะทำอะไร กินอะไร หรือแม้แต่จะไปไหนเลย เมื่อขาดเป้าหมายในการดำเนินชีวิตจะยิ่ทำให้อาการโรคซึมเศร้ารุนแรงยิ่งขึ้น

กลัวการออกไปเข้าสังคม

ข่าวการข่มขืน อีกสิ่งหนึ่งที่ทำได้ก็จะดีมากนั่นก็คือ การปกปิดชื่อของเหยื่อให้ได้มากที่สุด เพราะหากข่าวไปเผยว่าเหยื่อเป็นใคร หรือ พอรู้ว่าเป็นใคร จะทำให้เหยื่อแทบจะออกไปสู้หน้าผู้คนในสังคมรอบตัวไม่ได้เลย ลองนึกภาพว่าเด็กสาวข้างบ้านโดนข่มขืนมาสิ เชื่อว่าเสียงนินทาจะเกิดขึ้นในชุมชนอย่างห้ามไม่ได้เลย ทีนี้เด็กสาวคนนั้นจะกล้าเดินออกไปข้างนอกได้อย่างไร แม้จะไม่มีใครเข้ามาถามแต่สายตาที่มองมาก็คงแย่ทีเดียว ออกไปข้างนอกไม่ได้ก็ต้องเก็บตัวในบ้านยิ่งแย่ไปกว่าเดิม

ความวิตกจริต

อีกหนึ่งอาการที่มาพร้อมกับซึมเศร้าก็คือ อาการวิตกจริต ยิ่งเป็นเพศที่ข่มขืนด้วยแล้วยิ่งเกิดขึ้นได้ ผู้หญิงหลายคนไม่สามารถสนทนากับเพศชายได้อีกเลยแม้จะเป็นใครก็ตาม หรือ สถานการณ์ที่เคยถูกข่มขืนจะทำให้เกิดความหวาดกลัววิตกจริตทุกครั้งที่เจอ อาการเหล่านี้จะยิ่งทำให้โรคซึมเศร้าทวีความรุนแรงมากขึ้น เหยื่อที่เป็นโรคซึมเศร้าจากการข่มขืนมีโอกาสทำร้ายตัวเอง จนถึงฆ่าตัวตายได้ตลอดเวลา เหมือนกับมัจจุราชสิงอยู่ยังไงอย่างนั้นเลย